روز چهل و دوم

انسان در نهایت شبیه رویاهایش میشود.

می توان انسان بهتری شد ، می توان انسان بهتری ماند.

ما لایق بهترین هاییم.

برای اینکه بهترین ها را داشته باشم ،بایستی بهترین باشیم.

راه

در برابر هر انسانی، راهی قرار گرفته است

و راه هایی و باز راهی ...

و روح بزرگ راه بزرگ را پی می گیرد

و روح حقیر، کورمال کورمال راه حقیر را انتخاب می کند

و در این بین، دشت های مه آلود گسترده اند.

ودیگر مردمان در این دشت ها می روند و می آیند.

امادر برابر هر انسانی راهی بزرگ آغوش باز کرده است

و نیز راهی حقیر

و هرکسی خود تصمیم می گیرد در چه راهی قدم بگذارد

."جان اگزونهم"

روز چهل و یکم

چیزی که منو نکُشه قوی ترم میکنه

روز چهلم

رهبر در انتظار سردار بزرگ خود چشم به صحرا نمی ماند . دل به صحرا میزند و سردار خود را می یابد.

سردار در زیر سایه ی سرابی به خواب رفته است.

رهبر با باران می آید!