شب پنجم ( برای یوسف)

گر به شوق کعبه خواهی زد قدم 

سرزنش ها میکند خار مغیلان غم مخور

هر آدمی داستان هایی دارد که قابل نوشتن نیستند . حتی سخت به زبان می آیند ، طول میکشد محرمی برای بازگوییشان بیابی . اذیت میشوی ، شرم داری . گاهی به سرت میزند که بگویی اما ... مکث میکنی . 

هر آدمی داستان هایی دارد که برای خود اوست ، خاص اوست ، تنها برای خودش قابل رویدادن بوده و نه هیچ کس دیگر . شاید قبل آن آرزوی رویدادنش را داشته ای  ، شاید هرگز تصورش را نمیکردی . شاید نمیخواستی حتی نصیب دشمنت شود شاید از رویدانش همواره وجشت داشتی. به هر حال روی داده و فقط برای تو بوده است.

هر آدمی داستان هایی دارد که لب را برای تعریف کردنشان باز نمیکند ، نه که بعید است بلکه می ترسد خاص و منحصر بفرد نباشد ، شاید دیگر ارزشمند نباشد . نمیگویی تا حرمتش ریخته نشود . 

نمیگویی چون واقعیت را نمیدانی اما حقیقت این است ، هر  آدمی داستان هایی دارد که شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد .

نیمه شبی ناگهان به خودت میایی ، در غذاپزی قطاری کویری نشسته ای و تمام ماجرای خاص خود را برای غریبه ای گشوده ای. آن غریبه ، دیگر غریبه نیست.