روز بیستم

دلم میخواهد بنویسم ، هی بنویسم ، دوباره بنویسم !

اما دستم نمیرود . دستم سنگین میماند .

مانند بعضی لحظه ها که پاهایت میخواهند بروند ، باید بروند ، اما قدم هایت بر زمین سنگینی میکنند . آن لحظه ها اگر قدم اول را به هر ترتیب که شده برنداری ، دیگر تا آخر قدم از قدم برنخواهی داشت. آن لحظه ها باید خود را بیشتر مجبور کنی ، بیشتر فشار بیاوری ، وگرنه در راه میمانی و میپوسی...