شب دوم

اولین باران پاییزی باشد

آینه ها را نشسته باشی ، خط ها را رها کنی .

قدم ها را نشماری ، بینی‌ات کیپ شود ، خنده ات بگیرد .

اولین باران پاییزی باشد 

خیابان را رها کنی ، نعش شهر را بشوری .

نفس ها را تف کنی ، حنجره ات بخارد ، خنده ات بگیرد.

اولین باران پاییزی باشد

و مطمئن باشی ، دیگر از این خبرها نخواهد بود ...