روز چهل و یکم

چیزی که منو نکُشه قوی ترم میکنه

روز چهلم

رهبر در انتظار سردار بزرگ خود چشم به صحرا نمی ماند . دل به صحرا میزند و سردار خود را می یابد.

سردار در زیر سایه ی سرابی به خواب رفته است.

رهبر با باران می آید!

روز سی و نهم

بوی بهبود ز اوضاع جهان میشنوم

روز سی و هشتم

ما در حال غرق شدن در زیستنمان هستیم و زندگی تکرار نشانه هاست. نشانه هایی که مانند تکه پاره هایی ساکن روی آب هستند و چالش ها باعث می شوند تا این تکه ها در دسترس ما قرار بگیرند.

روز سی و هفتم

وقتی در مسیر رشد هتی ، جهان در مسیر رشد توست

روز سی و ششم

زندگی بیش از آنچه فکرش را کنیم به ما بها می دهد.

زندگی بیش از آنچه فکرش را کنیم ارزش جنگیدن دارد.

زمان با سرعت به پیش میرود و با خود فکر میکنم که آیا زندگی میکنم؟

روز سی و پنجم

"پنیر را بو بکش"

-چه کسی پنیر مرا جا به جا کرد؟-

همیشه راه های تازه ای مقابل چشمانمان می افتد ، اگر جلویشان را نگیریم.

گاهی وقت ها از مشکلات کوهی میسازیم که جلوی دیدمان را میگیرد ، گاهی هم مقصدمان در نوک قله ایست که هیچگاه تپه های مقابل نمیتوانند مانع شوند. گاهی مقصدمان ستاره ی قطبیست و از هر جا و هر لحظه ی شب میتوانیم آن را با انشگت به دیگران نشان دهیم.

روز سی و چهارم

زندگی ساده تر از آن است ته در مغزمان میپیچد.

گاهی لازم است گوشه ای بنشینی و گره ها را تک تک باز کنی

روز سی و سوم

وقتی که درخیابان ها ، بین چهره ها دنبالش میگردی...

روز سی و دوم

هر مشکلی راه حلی دارد. اما مهم مسیر رسیدن از مساله به حل است.

زمان مشخصی را برای یافتن جواب بگذار و بعد دیگر فکر نکن! اقدام کن!

بیشتر آدم ها آنقدر به مسایلشان فکر میکنند که زمانی برای اقدام برای حل آنها باقی نمیگذارند.