روز بیست و یکم

بیایید تیم باشید ، به معنای واقعی تیم باشیم.

یکی برای همه ، همه برای تعالی!

روز بیستم

دلم میخواهد بنویسم ، هی بنویسم ، دوباره بنویسم !

اما دستم نمیرود . دستم سنگین میماند .

مانند بعضی لحظه ها که پاهایت میخواهند بروند ، باید بروند ، اما قدم هایت بر زمین سنگینی میکنند . آن لحظه ها اگر قدم اول را به هر ترتیب که شده برنداری ، دیگر تا آخر قدم از قدم برنخواهی داشت. آن لحظه ها باید خود را بیشتر مجبور کنی ، بیشتر فشار بیاوری ، وگرنه در راه میمانی و میپوسی...

روز نوزدهم

آری ، انسان در نهایت شبیه رویاهایش میشود.

گاهی وقت ها کافیست به آینه نگاه کنی ، به خودت.

چه بودی؟ چه شدی؟ چه میشوی؟

روز هیجدهم

بعضی ها انگار نمیدانند در اطرافشان چه میگذرد یا اینکه چشمشان را بسته اند.

بیدار شوید ببینید...

" ما داریم میریم...!"

امروز - تقاص

باید تقاص بدهی ، هر روز باید تقاص پس بدی ، تقاص این دیر کردن ها را باید بدهی. اگرطعنه و نیشخند میزنند ، اگر پچ پچ و مسخره میکنند ، اگر باور نمیکنند. بیشتر از اینها اذیت میشوی اگر نشود . 

دیگر راه برگشتی نیست ، باید بشود . 

هر چه زودتر باید بشود!

روز شانزدهم

تنها ویرانه ای میبینم در دنیای بیرونم و برای بازساختن آن لشکری میخواهم لشکر من آن بیرون منتظر منند.

منتظرند تا آنقدر بزرگ شوم تا در دایره من جا گیرند.

باید آنقدر عظیم شوم تا به من دل دهند و با من همسو شوند!

 "بزرگی در نگاه توست ..."

روز پانزدهم

پشت سر ما شایعات زیاد هست ، حرفای خوب و بد . حرف های بد آنها را از ما دور نگه میدارد اما پچ پچ ها باعث کنجکاوی شان میشود و غلغلک میشوند نزدیک بیایند.

از نگاه آنها ما درون اتاق تاریکی هستیم که از بودن درون آن فوق الاده لذت میبریم میخواهند کبریتی روشن کنیم تا شاید چیزی ببینند . اما تنها راه لمس این اتاق تاریک وارد شدن در آن است . 

درهای ورودی باز است برای کسانی که میخواهند ببینند!

روز چهاردهم

امپراطوری ها چطور ایجاد شدند؟

با تغییر عادت ها ، نگرش ها و بینش ها!

روز سیزدهم - شادی پیش از موفقیت

بحث این نیست که در 90 سانتی موفقیت ناامید میشویم و دست از تلاش برمیداریم ، مشکل ما این است که در 90 سانتی موفقیت بوی پیروزی را حس میکنیم ، دست از تلاش برمیداریم و به شادی می پردازیم. 

برای جشن گرفتن وقت بسیار است!

روز دوازدهم

عده ای هستندکاری را که آغاز میکنند به اتمام نمی رسانند.

میگویند اینها ترسویند ، بزدلند ، تنبلند یا احمقند. اما اگر راستش را میخواهی هیچ کدام از اینها درست نیست ، اینها تنها چرایی خود را نمیدانند. 

به دنبال چرایی خود بگردیم تا مسیر برایمان هموار شود ، تا دیگر بزدل ، تنبل و احمق نمانیم.